Kritika/Critique
Zorica Nikić transformiše svoje slike i kolaže u enigmatski ambijent iz mašte i snova. Iako vođena inspiracijom iz podsvesti i intuicije kao da želi da se oslobodi okova ovozemaljskog sveta. Postojeći red stvari izmešta i dajući slici nadrealni sadržaj , gledaoca poziva na intrigantni dijalog u potrazi za značenjem. Polazi od onoga što se dešava unutar nje , suočava se sa sobom, ali i dehumanizovanom svakodnevicom. Svaki rad predstavlja igru, kreativno nadahnuće koje postaje radosno putovanje i nadograđujuće iskustvo. Stvaralaštvo je za Zoricu prostor eksperimentisanja, slobode i poetskog viđenja stvarnosti. Umetnici su potrebne oaze umetnosti - mesta ostvarenja unutrašnjeg potencijala u kojima crpi vrelo iz nevidljive duhovne matrice i genetske memorije. Kroz dar istraživača u njenom stvaralaštvu izrastaju kao plodovi začudna scenarija neočekivanih jukstapozicija. Opčarana tom kosmičkom muzikom imaginacije pronalazi drumove samospoznaje i regeneracije dozvoljavajući umetnosti da priča svojim jezikom.

istoričarka umetnosti Branka Milutinović
Zorica Nikić transforms her paintings and collages into an enigmatic ambience of imagination and dreams. Although guided by inspiration from the subconscious and intuition, she seems to want to free herself from the shackles of the earthly world. The existing order of things shifts and giving the picture surreal content, invites the viewer to an intriguing dialogue in search of meaning. She starts from what is happening inside her, she confronts with herself, but also the dehumanized everyday life. Each work represents a game, a creative inspiration that becomes a joyous journey and an upgrading experience. For Zorica, creativity is a space of experimentation, freedom and a poetic vision of reality. Artists need oases of art - places of realization of inner potential in which it draws its source from the invisible spiritual matrix and genetic memory. Through the gift of researchers in her work, strange scenarios of unexpected juxtapositions grow as fruits. Fascinated by that cosmic music of imagination, she finds the paths of self-knowledge and regeneration, allowing art to speak in its own language.

art historian Branka Milutinović